Vegan peynir; yalnızca “süt yok, peynir var” sihrinden ibaret değil. O, yağ–su–protein üçgeninin bitkisel bir kaynakla (kuruyemiş, tohum, bakliyat) emülsiyon, asitlik ve çoğu zaman fermentasyon yardımıyla yeniden mimarileştirilmesidir. Bu mimarinin…
Şerbet; Osmanlı sarayından Anadolu’nun ev mutfaklarına, esnaf lokantalarından modern kafe menülerine kadar uzanan, sadece bir içecek değil kültürel bir ritüel. Güller, demirhindi, reyhan, karanfil, tarçın; yaz aylarında serinleten, kış aylarında…
Kahvaltı, toplumların iklimi, ekonomisi, dinî–kültürel ritimleri, yerel tarımı ve şehirleşme hızıyla biçimlenen bir aynadır. Türkiye’de demli çay ve kızarmış ekmekle başlayan sabah; İngiltere’de kızarmış domates–fasulye–sosisin tok ritmine, Japonya’da pirinç–misoyla sakin…
İtalyan mutfağı, “az malzemeyle maksimum lezzet” prensibi ve bölgesel kimliklerin (Toskana’nın rustiği, Emilia-Romagna’nın zanaatkârlığı, Napoli’nin ateşi, Puglia’nın yoksul mutfağı “cucina povera”, Sicilya’nın Arap etkileri) zengin mozaiğiyle dünya gastronomisinin en güçlü…
Festival yemekleri; bir toplumun mevsimle, tarihsel belleğiyle, ritüelleriyle ve toplumsal coşkuyla kurduğu ilişkinin sofradaki izdüşümüdür. Sokakta kızgın yağda cızırdayan hamur, meydanda kazan kaynatan aşçı, şenlik kortejini izlerken elde taşınan dürüm,…
Çiğ köfte, Türkiye’nin sokaklarından ev mutfaklarına, zincir dükkânlardan gurme menülere uzanan eşsiz bir gelenek. İster etsiz–vegan modern yorum olsun, ister bölgeler arası nüansları taşıyan klasik bulgurlu reçeteler; doğru teknik, hijyen…
Sous vide; gıdanın vakumlu (veya hava-sıkıştırmalı) bir torbada, su banyosu ya da dolaşım sisteminde hedeflenen tam sıcaklıkta, uzun süre ve mikro-sapmayla pişirilmesi tekniğidir. Mantık yalın, sonuç sofistike: Sıcaklık “hedef iç…
Porsiyon kontrolü, sağlıklı beslenmenin en göz ardı edilen ama en etkili bileşenlerinden biri. Aile ölçeğine taşındığında konu yalnızca “kaç gram yiyeceğiz?” sorusuyla sınırlı kalmaz; yaş aralığına (çocuk–ergen–yetişkin–yaşlı), aktivite düzeyine, iş/okul…
Mezze, Orta Doğu ve Doğu Akdeniz coğrafyasında yemek yemenin yalnızca biyolojik bir gereksinim değil, sosyal bir ritüel olduğunun leziz bir kanıtıdır. Küçük tabaklar, büyük sohbetler; tek bir ana yemek yerine,…
Çay saati, Türkiye’de yalnız bir ara öğün değil; sosyalliğin, paylaşılan geleneklerin ve sıcak misafirperverliğin adı. Kurabiye tepsisinden poğaça kokusuna, ince belli bardaktaki buhardan reçel parıltısına kadar her unsur, görsel ve…
Smoothie bowl; yalnızca “koyu kıvamlı meyve karışımının üzerine granola serpmek” değildir. Bir kâsenin içinde; beslenme dengelemesi (makro–mikro), doku–kontrast tasarımı (kremamsı taban + kıtır üst katman), renk–kompozisyon estetiği (üstten çekimde renk…
Açık havada yemek pişirmek—kamp ateşinin üstünde çıtırdayan döküm tavalar, piknik masasında paylaşılan sıcak ekmekler, rüzgârla canlanan duman kokusu—yalnızca bir pişirme yöntemi değil; deneyim tasarımıdır. Outdoor mutfak, malzeme ve ısının doğayla…
“Papillote” (en papillote), Fransız mutfağında yiyeceğin ısıya dayanıklı kâğıt (ya da parşömen/folyo) içerisinde aromatiklerle birlikte kapalı bir zarfa alınarak, kendi buğusunda nazikçe pişirilmesi tekniğidir. Temel fizik yalındır: Kapalı bir sistemde,…